St. Patrick`s Cathedral
Legendy głoszą, iż św. Patryk chrzcił nawróconych na chrześcijaństwo przy studni usytuowanej w parku przylegającym do dzisiejszej budowli. To dało podwaliny ku wybudowaniu tu kościoła. Miało to miejsce w V wieku. Natomiast fakty są takie, że w 1191 roku Normanowie postawili tu kamienną świątynię, którą przebudowano z początkiem XIII wieku. Oczywiście katedra podlegała modernizacjom. Pożar strawił zachodnią wieżę, którą odrestaurowano w 1370 roku dzięki abp. Minot. W połowie XVIII w. dodano iglicę.
Katedra św. Patryka przez lata była znaczącym miejscem w bogatej historii Dublina. Przekonamy się o tym na wystawie "Żywe Kamienie", będącej stałym elementem. Szczególne znaczenie miała pierwsza połowa XVIII wieku, kiedy to dziekanem był Jonathan Swift – były pisarz. Za jego kadencji, w 1742 roku odbyła się premiera oratorium "Mesjasz" Haendla. Wykonali je chórzyści połączonych katedr – św. Patryka oraz Kościoła Chrystusowego. Epitafium napisane przez samego Swifta umieszczono nad drzwiami na południowej ścianie obok jego popiersia. Uwagę turystów przykuwa także pomnik Boyle'ów z 1632 roku. Wzniósł go Richard Boyle (hrabia Cork) dla upamiętnienia swojej drugiej żony – Lady Katherine. Pomnik zdobi 16 polichromowanych figurek. Jej dziadek, Robert Weston był dziekanem katedry oraz Lordem Kanclerzem Irlandii.
Nie będzie nietaktem, gdy zadrzemy głowę, by podziwiać flagi rycerzy, wiszące w chórze ponad ławami. Warto pamiętać, iż do 1871 roku katedra była równocześnie kaplicą zakonu św. Patryka. Na jego czele stał Edward Smyth, który został należycie uhonorowany we wnętrzach świątyni (północna część).
Katedra św. Patryka to również miejsce oddania hołdu innym postaciom zasłużonym dla Irlandii, jak prezydenci Douglas Hyde czy Erskine Childers. Swoje miejsce ma tu również wspomniany Swift, o którego istnieniu przypominają m.in. maska, pergamin przyznający mu tytuł honorowego obywatela Dublina czy patent królowej Anny nadający uprawnienia do piastowania funkcji dziekana. Łuki od wschodniej strony parku św. Patryka są istnym panteonem pisarzy urodzonych w Dublinie. Dzięki temu poznamy trzech irlandzkich noblistów oraz tytuły ich dzieł. Warto odnotować, iż katedra przez wieki upamiętniała historię nie tylko miasta, ale również kraju. Do dziś jest miejscem znaczącym dla wybitnych postaci, bez względu na środowisko i warstwę społeczną.
Kończąc zwiedzanie, możemy zaopatrzyć się w drobne pamiątki lub skorzystać z toalety. Oba miejsca znajdują się we wnętrzach świątyni tuż przy wejściu / wyjściu.
